محمد باقر بهبهاني معروف به وحيد بهبهاني در خانواده اي عالم و مذهبي در اصفهان به سال 1117 هجري قمري ديده به جهان گشود. در اوان زندگي همراه پدر به بهبهان مهاجرت كرد و به تحصيل اشتغال ورزيد . سپس  به عتبات عاليات رفت. وي از اساتيدي چون پدر علامه اش و آقا سيد محمد طباطبايي بروجردي، آقا صدر همداني بهره گرفت . پس از چندي استادي بزرگ در فقه شد تا آنجا كه وي را استاد كل و استاد اكبر لقب دادند و شاگردان بزرگي تربيت كرد. وي علاوه بر تدريس در مبارزه با تفكر قشري اخباري گري – كه در آن زمان رواج فوق العاده داشت – با شجاعت همت گماشت و در بهبهان و كربلا با بحث و مباحثه ، سستي بنيان ايشان را آشكار ساخت، بدين ترتيب وي را در عصر خويش مجدد مذهب ناميدند. سرانجام وي در 29 شوال 1205 هجري قمري در كربلاي معلا در گذشت و در پائين پاي شهدا در رواق حضرت امام حسين عليه السلام مدفون گشت. از آثار وي ميتوان به : ابطال القياس ، الاجتهاد و الاخبار، استصحاب ، التقيه شرح مفاهيم الكلام ، حاشيه ارشاد و تهذيب علامه اشاره كرد.