عامل قصاص ریحانه جباری که بود؟!
به نظر من این مطلب خبرآنلاین واقعا درسته! و اینکه آخرین میخ تابوت ریحانه جباری نامه ی استاد!!! شجریان پلید بود که نامه سرگشاده نوشت که <این دختر را نکشید!> آخه آدم اگر واقعا تو در پی مطرح کردن خود در هر قضیه ای نیستی چرا این نامه به در کل فضای مجازی پخش شد؟! چرا گفتی این دختر را نکشید؟! میمردی بگی این دختر را قصاص نکنید یا او را عفو کنید و یا اینکه این دختر را ببخشید؟! واقعا استاد!!! این چه کارهایی است که شما و دوستان خارج نشینتان انجام می دهید؟! همه چیز سیاسی است؟!
مطلب خبر آنلاین:
عامل قصاص «ریحانه جباری» که بود؟
7 سال پیش دختر20ساله ای به نام ریحانه جباری دست به قتل مردی چهل و چند ساله زد.ماجرای حادثه پیچیده تر از قتلهای معمولی بود و حتی با توضیحات مکرری که در باره پرونده داده شده ،افکار عمومی ابهاماتی دارد که برطرف نشده. هرچند که برای دستگاه قضایی کمترین نکته مبهمی وجود نداشته که مبادرت به صدور حکم قصاص کرده است.
شاید دلیل اصلی ابهام در نزد افکار عمومی باور نکردن این نکته است که یک دختر 20ساله چگونه می توانسته در چنین قتل مرموزی نقش اول را داشته باشد.
نویسنده این سطور نه به مسائل قضایی وارد است و نه فوت و فن های پلیسی را می داند.بنا بر این در این زمینه ها ورود نمی کند؛ اما این حق را به خود می دهد به عنوان یک عنصر رسانه ای در این زمینه نکته ای را مطرح کند.
از همان موقع که حکم قصاص مطرح شد برخی رسانه ها و نیز شبکه های اجتماعی با بزرگنمایی نقاط ابهام و نیز مطرح کردن شغل قبلی مقتول، روال پرونده را به گونه ای منحرف کردند که حیثیت مقتول و آبروی خانواده او دستخوش بازی رسانه ای و شایعه پردازی شد. و کار به جایی رسید که مقتول، مورد بدترین تهمت ها قرار گرفت.
اگر خودمان به جای خانواده مقتول بودیم در چنین شرایطی چه می کردیم؟ آیا راضی می شدیم هم خون پدر خانواده را هدر رفته بدانیم و هم ننگ و بی آبرویی را تحمل کنیم؟
قطعا تلاش برای نجات دادن یک خانم 20 ساله که از سوی هنرمندان و دیگر اقشار انجام شد امری پسندیده است، اما زخمی که بر سینه خانواده مقتول نشست ، قابل پاک کردن نبود.
بر فرض محال که برخی تهمتهای وارده به مقتول، درست هم بود،آیا مطرح کردن آن در فضای رسانه ای نتیجه ای جز اصرار اولیای دم به قصاص( که نوعی اثبات بیگناهی مقتول است) به همراه داشت؟
قصاص ریحانه برای ما رسانه ای ها یک درس است. کاش رسانه ها برای رونق بازار خودشان، کاری نمی کردند که بر زخم یک خانواده نمک پاشیده شود و کار به جایی برسد که حتی با تلاش مجدانه و تحسین برانگیز دستگاه قضایی، ریحانه فرصت زندگی می یافت.
کاش ما رسانه ای ها از این اتفاق، تکان بخوریم و در موارد مشابه، قلم مان را مودبانه بچرخانیم. اگر چنین کرده بودیم شاید ریحانه الان فرصت داشت باز هم به صبح و زندگی بخندد.
از سال 83 این وبلاگ استارتش زده شد، اولش فقط حالت روزشمار داشت تا رسید به سال 92 و آمدن روحانی قبلش زیاد نیاز به فعالیت نبود ولی از سال 92 سبک مطالب وبلاگ عوض شد و الان که سال 98 هستیم و...