شهيد آيت الله سيد حسن مدرس از بزرگترين شخصيتهاي سياسي تاريخ معاصر ايران است. او در سال 1287 قمري در دهكده اي از توابع اردستان ديده به جهان گشود . مدرس در 14 سالگي به اصفهان عزيمت كرد و 10 سال تمام در آنجا به بحث و تحقيق پرداخت . او در سال 1309 قمري براي ادامه تحصيلات رهسپار عراق شد و پس از هفت سال با كسب اجازه اجتهاد به اصفهان مراجعت مي كند. ايشان به همراه 4 نفر ديگر به عنوان مجتهد طراز اول كشور براي نظارت بر قوانين مجلس شوراي ملي دوره دوم انتخاب مي شود . و در ضمن آن به تدريس در مدرسه سپهسالار مشغول مي شود. با قرارداد 1919 وثوق الدوله مخالفت سرسختانه اي مي كند . با كودتاي سيد ضياء و رضاخان ، مدرس همراه بسيار ديگر دستگير و 93 روز  به زندان مي افتد. پس از آزادي به نمايندگي از مردم تهران به مجلس چهارم راه مييابد. در دوره پنجم ، مبارزات مدرس بر عليه رضاخان و قدرت طلبي او متمركز مي شود: كابينه رضاخان را استيضاح ميكند ، مانع جمهوري رضاخاني ميشود و... رضاخان با مقدمات و نقشه انگليسيها ، انقراض قاجاريه را اعلام و خود به تخت  سلطنت مي نشيند ، در پي آن طرح ترور مدرس را در چند نوبت اجرا مي كند كه هر بار او جان سالم به در مي برد . در هفتمين دوره مجلس با تقلب اجازه ندادند مدرس به مجلس راه يابد. سپس در 16 مهر 1307 او را دستگير و به خواف تبعيد كردند و 7 سال در تنهايي و زحمت به سر برد . آنگاه او را به كاشمر انتقال دادند و در آنجا به دستور رضاخان اورا به قتل رساندند.