ولايت

شاید چفیه ای سفید یا سیاه رنگ ، با چهار خانه های ریز و درشت و یا در رنگهای مختلف که رزمندگان در جبهه ها به دور گردن می پیچیدند دیده باشید. آیا هیچ از خود پرسیده اید این چفیه را چه خاصیتی است؟ بگذارید برایتان بگویم: چفیه دستمال نخی نسبتا بزرگی است که : حوله هر رزمنده است و دست و صورت را با آن خشک می کند و حتی بعضی وقتها بکارحوله حمام نیز می آید. چفیه بعضی اوقات سفره رزمندگان می شود و چند دلاور ، یکدل ، بر آن سفره ساده علی وار می نشینند. چفیه بعضی ملحفه ای است که دیگران به رویشان می کشند منتها اینجا اولا نوع فقیرانه آن ، ثانیا کوچکتر و به قول خود رزمندگان (از نوع قنداق تاشو) آن است. چفیه را در تابستان آن هنگام که هوا بسیار گرم است ، با نمی آب ، به کولری مستضعفانه بدل کرده و با کشیدن آن به رویشان از خنکی اش کام می جویند.چفیه ، در محیطهای پر از گرد و غبار ، سر و صورت دلاوران را در آغوش میگیرد تا حلق آن عزیزان را غبار نگیرد. چفیه را می شود ، به کمر بست و در هنگام انجام کارهای سنگین و حمل مهمات استفاده کرد . چفیه  ، دستگیره برای ظروف داغ روی اجاق است کلاه و سرپوش است شال گردنی مستضعفانه است .همه اینها است اما... چفیه زیرانداز و سجاده هر دلاوری به هنگام نماز است و چه زیراندازی به اندازه چفیه ، آشنا با دعاهای در سجود زاهدان شب نیست . چفیه بعد از ورزش صبحگاهی ، و در هنگام سر دادن شعار (الیوم یوم الافتخار){امروز روز افتخار } در دست دلاوران پرچمی می شود . در رقص و اهتراز با آهنگ گامهای رزمندگان که : الیوم یوم الافتخار . چفیه در شب عملیات اولین باندی است که می توان با آن زخمها را بست و به خدایشان سپرد و به حمله ادامه داد.چفیه تنها چیزی است که اشکهای رزمندگان در دعا و مناجات را پاک می کند  و آمار اشکها را در دل دارد. او محرم اسرار عابدانه هر دلاوری است. چفیه در بعضی موارد حتی کفن می شود و جسم سوخته و تکه تکه رزمندگان را در خود جای می دهد و به رسم امانت نگه می دارد . و بالاخره  ، این چفیه است که فردای قیامت چون شاهد صدیق بررزم هر رزم آوری گوای خواهد داد. پس چفه را به رسم امانت و یادگار از هیچ دلاوری برمگیرید و گرنه از ثروتی عظیم محرومش میکنید!

یاد یاران