حجه الاسلام سيد محمد باقر شفتي از علماي دوره قاجاريه است . ايشان در روستاي چرزه در طارم عليا در سال 1175 هجري قمري به دنيا آمد. در شفت مقدمات علوم حوزوي را فرا گرفت و براي تكميل سطوح به كربلا رفت و نزد بحرالعلوم شاگردي نمود. سپس همراه استاد به نجف اشرف رفت و در درس شيخ جعفر كاشف الغطاء حاضر شد. پس از چندي به ايران باز گشت و در قم نزد ميرزاي قمي و در كاشان در محضر ملا مهدي نراقي به علم و معرفت آموزي پرداخت. سپس در اصفهان با زهد و گمنامي به تدريس پرداخت ولي شجاعت وي در اجراي احكام الهي و احقاق حقوق مردم از ستمگران دوران قاجار وي را نزد علما و مردم محبوب و مشهور ساخت.وي همواره از ستمگران و پادشاهان عصر خويش ، فتحعلي شاه و محمد شاه قاجار دوري مي گزيد و با قناعت و مناعت طبع به تربيت شاگردان و تاليف كتاب مي پرداخت . از آثار وي مي توان به آداب الصلوه الليل و فضائلها ، اجوبه المسائل ، شرح حال ابابصير،الحدود، الحليه والامعه و... اشاره كرد. وي در 2 ربيع الثاني در سال 1260 هجري قمري در اصفهان درگذشت و در مسجدي كه سالها جايگاه تدريس و نمازش بود (مسجد سيد اصفهان) به خاك سپرده شد.